离骚全文读音
謇jian3吾法夫前修兮,非世俗之所服。虽不周于今之人兮,愿依彭咸之遗则。长太息以掩涕兮,哀民生之多艰。余虽好修姱kua1以鞿ji1羁兮,謇朝谇sui4而夕替。既替余以蕙纕xiang1兮,又申之以揽茝chai4。亦余心之所善兮,虽九死其犹未悔。怨灵修之浩荡兮,终不察夫民心。
长太息的拼音是：chángtàixī。结构是：长(独体结构)太(独体结构)息(上下结构)。注音是：ㄔㄤ_ㄊㄞ_ㄒ一。长太息的具体解释是什么呢，我们通过以下几个方面为您介绍：词语解释【点此查看计划详细内容】深长地叹息。引证解释⒈深长地叹息。
这句话出自《离骚》中的一段描写,它之所以令人深感怀古伤情,是因为它描绘了一个人在悲痛失落之际,苦苦咽下泪水,深刻表现了人类的情感世界。
长太息以掩涕兮，哀民生之多艰。余虽好修姱以鞿羁兮，謇朝谇而夕替。既替余以蕙纕兮，又申之以揽茝。亦余心之所善兮，虽九死其犹未悔。可以按以下节奏朗读：长/太息/以掩涕兮，哀/民生/之多艰。余/虽好修姱/以鞿羁兮，謇/朝谇/而夕替。既/替余/以蕙纕兮，又/申之/以揽茝。
长太息以掩涕兮, 这句话中的以是什么意思怎么用?
“以”,作连词,同“而”、同“且”。 “长太息以掩涕兮,哀民生之多艰”。意思:我揩着眼泪啊声声长叹,可怜人生道路多么艰难。
读音为:chang 此诗以诗人自述身世、遭遇、心志为中心。
读音：yú suī hào xiū kuā yǐ jī jī xī ，jiǎn zhāo suì ér xī tì 。意思是：我虽爱好修洁严于责己，可早晨进谏晚上即遭贬。出自战国屈原《离骚》，原文选段：虽不周于今之人兮，愿依彭咸之遗则。长太息以掩涕兮，哀民生之多艰。
离骚 先秦 · 屈原 帝高阳之苗裔兮,朕皇考曰伯庸。 摄提贞于孟陬兮,惟庚寅吾以降。 皇览揆余初度兮,肇锡余以嘉名: 名余曰正则兮,字余曰灵均。
掩涕的读音是：yǎntì。掩涕的拼音是：yǎntì。注音是：一ㄢˇㄊ一_。结构是：掩(左右结构)涕(左右结构)。掩涕的具体解释是什么呢，我们通过以下几个方面为您介绍：词语解释【点此查看计划详细内容】掩面流泪。引证解释⒈掩面流泪。引《楚辞·离骚》：“长太息以掩涕兮，哀民生之多艰。
《离骚》全文读音是什么?
謇jian3吾法夫前修兮,非世俗之所服。虽不周于今之人兮,愿依彭咸之遗则。长太息以掩涕兮,哀民生之多艰。余虽好修姱kua1以鞿ji1羁兮,謇朝谇sui4而夕替。既替余以蕙纕xiang1兮,又申之以揽茝chai4。亦余心之所善兮,虽九死其犹未悔。怨灵修之浩荡兮,终不察夫民心。
意思是:我揩着眼泪啊声声长叹,可怜人生道路多么艰难。 《离骚》作为长篇巨著,所表现的思想内容是极其丰富的。关于它的内容层次,历来也有各种各样的分法。
读音：chǎng tài xī yǐ yǎn tì xī。意思：长长地叹息而掩面拭泪。出自：《离骚》屈原〔先秦〕节选：虽不周于今之人兮，愿依彭咸之遗则。长太息以掩涕兮，哀民生之多艰。余虽好修姱以鞿羁兮，謇朝谇而夕替。翻译：我与现在的人虽不相容，我却愿依照彭咸的遗教。
使人感到心情凄凉，寒气入骨，幽静深远，弥漫着忧伤的气息。因为这里的环境太凄清，不可长久停留，于是记下了这里的情景就离开了。一同去游览的人有：吴武陵，龚古，我的弟弟宗玄。跟着同去的有姓崔的两个年轻人：一个名叫恕己，一个名叫奉壹。赏析：构思新巧，结构严谨。
《离骚》全文注音是什么？
"长太息以掩涕兮"是出自《离骚》这首古代文学名篇中的一句诗。它是屈原在离开自己的祖国时所感叹的一种情感表达。
"长太息"表示长长地叹息，表达了屈原内心深处的悲伤和痛苦。"以掩涕"则是用来掩盖或遮掩眼泪的意思，暗示他的泪水在盈满眼眶的同时，试图抑制住流泪的感情。
整句的意思是，他长长地叹息，用深沉的叹息试图掩饰自己的悲伤和眼泪。这句话表达了屈原心中的哀伤与不舍，在离开故乡之际，他难以控制自己的情感，但又试图将悲伤深埋并表现出更加坚强的面容。
这句诗句带有一种含蓄而悲切的情感，体现了离别和悲伤的主题，以及对故乡与亲人的眷恋之情。
离骚
作者：屈原
...非世俗之所服。虽不周于今之人兮，愿依彭咸之遗则。长太息以掩涕兮，哀民生之多艰...
长太息以掩涕兮的意思是：长久的叹息和掩面而泣。
lí sāo离骚
dì gāo yáng zhī miáo yì xī，zhèn huáng kǎo yuē bó yōng。shè tí zhēn yú mèng zōu xī，wéi gēng yín wú yǐ jiàng。huáng lǎn kuí yú chū dù xī，zhào xī yú yǐ jiā míng: míng yú yuē zhèng zé xī，zì yú yuē líng jūn。帝高阳之苗裔兮，朕皇考曰伯庸。摄提贞于孟陬兮，惟庚寅吾以降。皇览揆余初度兮，肇锡余以嘉名：名余曰正则兮，字余曰灵均。
fēn wú jì yǒu cǐ nèi měi xī，yòu zhòng zhī yǐ xiū néng。hù jiāng lí yǔ pì zhǐ xī，rèn qiū lán yǐ wéi pèi。gǔ yú ruò jiāng bù jí xī，kǒng nián suì zhī bù wú yǔ。cháo qiān pí zhī mù lán xī，xī lǎn zhōu zhī sù mǎng。纷吾既有此内美兮，又重之以修能。扈江离与辟芷兮，纫秋兰以为佩。汩余若将不及兮，恐年岁之不吾与。朝搴阰之木兰兮，夕揽洲之宿莽。
rì yuè hū qí bù yān xī，chūn yǔ qiū qí dài xù。wéi cǎo mù zhī líng luò xī，kǒng měi rén zhī chí mù。（wéi tōng: wéi）bù fǔ zhuàng ér qì huì xī，hé bù gǎi hū cǐ dù? chéng qí jì yǐ chí chěng xī，lái wú dào fū xiān lù！日月忽其不淹兮，春与秋其代序。惟草木之零落兮，恐美人之迟暮。(惟 通：唯)不抚壮而弃秽兮，何不改乎此度？乘骐骥以驰骋兮，来吾道夫先路！
xī sān hòu zhī chún cuì xī，gù zhòng fāng zhī suǒ zài。zá shēn jiāo yǔ jūn guì xī，qǐ wéi rèn fū huì chǎi！bǐ yáoshùn zhī gěng jiè xī，jì zūn dào ér dé lù。hé jié zhòu zhī chāng pī xī，fū wéi jié jìng yǐ jiǒng bù。昔三后之纯粹兮，固众芳之所在。杂申椒与菌桂兮，岂惟纫夫蕙茝！彼尧、舜之耿介兮，既遵道而得路。何桀纣之猖披兮，夫惟捷径以窘步。
wéi fū dǎng rén zhī tōu lè xī，lù yōu mèi yǐ xiǎn ài。qǐ yú shēn zhī dān yāng xī，kǒng huáng yú zhī bài jī！hū bēn zǒu yǐ xiān hòu xī，jí qián wáng zhī zhǒng wǔ。quán bù chá yú zhī zhōng qíng xī，fǎn xìn chán ér jì nù。惟夫党人之偷乐兮，路幽昧以险隘。岂余身之殚殃兮，恐皇舆之败绩！忽奔走以先后兮，及前王之踵武。荃不查余之中情兮，反信谗而齌怒。
yú gù zhī jiǎn jiǎn zhī wéi huàn xī，rěn ér bù néng shě yě。zhǐ jiǔ tiān yǐ wéi zhèng xī，fū wéi líng xiū zhī gù yě。yuē huáng hūn yǐ wéi qī xī，qiāng zhōng dào ér gǎi lù！chū jì yǔ yú chéng yán xī，hòu huǐ dùn ér yǒu tā。余固知謇謇之为患兮，忍而不能舍也。指九天以为正兮，夫惟灵修之故也。曰黄昏以为期兮，羌中道而改路！初既与余成言兮，后悔遁而有他。
yú jì bù nán fū lí bié xī，shāng líng xiū zhī shù huà。yú jì zī lán zhī jiǔ wǎn xī，yòu shù huì zhī bǎi mǔ。qí liú yí yǔ jiē chē xī，zá dù héng yǔ fāng zhǐ。jì zhī yè zhī jùn mào xī，yuàn qí shí hū wú jiāng yì。余既不难夫离别兮，伤灵修之数化。余既滋兰之九畹兮，又树蕙之百亩。畦留夷与揭车兮，杂杜衡与芳芷。冀枝叶之峻茂兮，愿俟时乎吾将刈。
suī wēi jué qí yì hé shāng xī，āi zhòng fāng zhī wú huì。zhòng jiē jìng jìn yǐ tān lán xī，píng bù yàn hū qiú suǒ。qiāng nèi shù jǐ yǐ liàng rén xī，gè xìng xīn ér jí dù。hū chí wù yǐ zhuī zhú xī，fēi yú xīn zhī suǒ jí。虽萎绝其亦何伤兮，哀众芳之芜秽。众皆竞进以贪婪兮，凭不厌乎求索。羌内恕己以量人兮，各兴心而嫉妒。忽驰骛以追逐兮，非余心之所急。
lǎo rǎn rǎn qí jiāng zhì xī，kǒng xiū míng zhī bù lì。cháo yǐn mù lán zhī zhuì lù xī，xī cān qiū jú zhī luò yīng。gǒu yú qíng qí xìn kuā yǐ liàn yào xī，zhǎng kǎn hàn yì hé shāng。qiān mù gēn yǐ jié chǎi xī，guàn bì lì zhī luò ruǐ。老冉冉其将至兮，恐修名之不立。朝饮木兰之坠露兮，夕餐秋菊之落英。苟余情其信姱以练要兮，长顑颔亦何伤。掔木根以结茝兮，贯薜荔之落蕊。
jiǎo jūn guì yǐ rèn huì xī，suǒ hú shéng zhī lí lí。jiǎn wú fǎ fū qián xiū xī，fēi shì sú zhī suǒ fú。suī bù zhōu yú jīn zhī rén xī，yuàn yī péng xián zhī yí zé。zhǎng tài xī yǐ yǎn tì xī，āi mín shēng zhī duō jiān。矫菌桂以纫蕙兮，索胡绳之纚纚。謇吾法夫前修兮，非世俗之所服。虽不周于今之人兮，愿依彭咸之遗则。长太息以掩涕兮，哀民生之多艰。
yú suī hǎo xiū kuā yǐ jī jī xī，jiǎn cháo suì ér xī tì。jì tì yú yǐ huì rǎng xī，yòu shēn zhī yǐ lǎn chǎi。yì yú xīn zhī suǒ shàn xī，suī jiǔ sǐ qí yóu wèi huǐ。yuàn líng xiū zhī hào dàng xī，zhōng bù chá fū mín xīn。余虽好修姱以鞿羁兮，謇朝谇而夕替。既替余以蕙纕兮，又申之以揽茝。亦余心之所善兮，虽九死其犹未悔。怨灵修之浩荡兮，终不察夫民心。
zhòng nǚ jí yú zhī é méi xī，yáo zhuó wèi yú yǐ shàn yín。gù shí sú zhī gōng qiǎo xī，miǎn guī jǔ ér gǎi cuò。bèi shéng mò yǐ zhuī qū xī，jìng zhōu róng yǐ wéi dù。tún yù yì yú chà chì xī，wú dú qióng kùn hū cǐ shí yě。众女嫉余之蛾眉兮，谣诼谓余以善淫。固时俗之工巧兮，偭规矩而改错。背绳墨以追曲兮，竞周容以为度。忳郁邑余侘傺兮，吾独穷困乎此时也。
níng kè sǐ yǐ liú wáng xī，yú bù rěn wèi cǐ tài yě。zhì niǎo zhī bù qún xī，zì qián shì ér gù rán。hé fāng huán zhī néng zhōu xī，fū shú yì dào ér xiāng ān？qū xīn ér yì zhì xī，rěn yóu ér rǎng gòu。宁溘死以流亡兮，余不忍为此态也。鸷鸟之不群兮，自前世而固然。何方圜之能周兮，夫孰异道而相安？屈心而抑志兮，忍尤而攘诟。
fú qīng bái yǐ sǐ zhí xī，gù qián shèng zhī suǒ hòu。huǐ xiāng dào zhī bù chá xī，yán zhù hū wú jiāng fǎn。huí zhèn chē yǐ fù lù xī，jí xíng mí zhī wèi yuǎn。bù yú mǎ yú lán gāo xī，chí jiāo qiū qiě yān zhǐ xī。伏清白以死直兮，固前圣之所厚。悔相道之不察兮，延伫乎吾将反。回朕车以复路兮，及行迷之未远。步余马于兰皋兮，驰椒丘且焉止息。
jìn bù rù yǐ lí yóu xī，tuì jiāng fù xiū wú chū fú。zhì jì hé yǐ wéi yī xī，jí fú róng yǐ wéi shang。bù wú zhī qí yì yǐ xī，gǒu yú qíng qí xìn fāng。gāo yú guān zhī jí jí xī，zhǎng yú pèi zhī lù lí。进不入以离尤兮，退将复修吾初服。制芰荷以为衣兮，集芙蓉以为裳。不吾知其亦已兮，苟余情其信芳。高余冠之岌岌兮，长余佩之陆离。
fāng yǔ zé qí zá róu xī，wéi zhāo zhì qí yóu wèi kuī。hū fǎn gù yǐ yóu mù xī，jiāng wǎng guān hū sì huāng。pèi bīn fēn qí fán shì xī，fāng fēi fēi qí mí zhāng。mín shēng gè yǒu suǒ lè xī，yú dú hǎo xiū yǐ wéi cháng。芳与泽其杂糅兮，唯昭质其犹未亏。忽反顾以游目兮，将往观乎四荒。佩缤纷其繁饰兮，芳菲菲其弥章。民生各有所乐兮，余独好修以为常。
suī tǐ jiě wú yóu wèi biàn xī，qǐ yú xīn zhī kě chéng。nǚ xū zhī chán yuán xī，shēn shēn qí lì yǔ，yuē: gǔn xìng zhí yǐ wáng shēn xī，zhōng rán yāo hū yǔ zhī yě。虽体解吾犹未变兮，岂余心之可惩。女嬃之婵媛兮，申申其詈予，曰：鲧婞直以亡身兮，终然夭乎羽之野。
rǔ hé bó jiǎn ér hǎo xiū xī，fēn dú yǒu cǐ kuā jié？cí lù shī yǐ yíng shì xī，pàn dú lí ér bù fú。zhòng bù kě hù shuō xī，shú yún chá yú zhī zhōng qíng？shì bìng jǔ ér hǎo péng xī，fū hé qióng dú ér bù yǔ tīng？汝何博謇而好修兮，纷独有此姱节？薋菉葹以盈室兮，判独离而不服。众不可户说兮，孰云察余之中情？世并举而好朋兮，夫何茕独而不予听？
yī qián shèng yǐ jié zhōng xī，kuì píng xīn ér lì zī。jì yuánxiāng yǐ nán zhēng xī，jiù zhòng huá ér zhèn cí：qǐ jiǔ biàn yǔ jiǔ gē xī，xià kāng yú yǐ zì zòng。bù gù nán yǐ tú hòu xī，wǔ zǐ yòng shī hū jiā xiàng。依前圣以节中兮，喟凭心而历兹。济沅、湘以南征兮，就重华而敶词：启《九辩》与《九歌》兮，夏康娱以自纵。不顾难以图后兮，五子用失乎家衖。
yì yín yóu yǐ yì tián xī，yòu hǎo shè fū fēng hú。gù luàn liú qí xiān zhōng xī，zhuó yòu tān fū jué jiā。jiāo shēn bèi fú qiáng yǔ xī，zòng yù ér bù rěn。rì kāng yú ér zì wàng xī，jué shǒu yòng fū diān yǔn。羿淫游以佚畋兮，又好射夫封狐。固乱流其鲜终兮，浞又贪夫厥家。浇身被服强圉兮，纵欲而不忍。日康娱而自忘兮，厥首用夫颠陨。
xià jié zhī cháng wéi xī，nǎi suì yān ér féng yāng。hòu xīn zhī zū hǎi xī，yīn zōng yòng ér bù zhǎng。tāngyǔ yǎn ér zhī jìng xī，zhōu lùn dào ér mò chà。jǔ xián cái ér shòu néng xī，xún shéng mò ér bù pō。夏桀之常违兮，乃遂焉而逢殃。后辛之菹醢兮，殷宗用而不长。汤、禹俨而祗敬兮，周论道而莫差。举贤才而授能兮，循绳墨而不颇。
huáng tiān wú sī ā xī，lǎn mín dé yān cuò fǔ。fū wéi shèng zhé yǐ mào xíng xī，gǒu de yòng cǐ xià tǔ。zhān qián ér gù hòu xī，xiāng guān mín zhī jì jí。fū shú fēi yì ér kě yòng xī?shú fēi shàn ér kě fú？皇天无私阿兮，览民德焉错辅。夫维圣哲以茂行兮，苟得用此下土。瞻前而顾后兮，相观民之计极。夫孰非义而可用兮？孰非善而可服？
diàn yú shēn ér wēi sǐ xī，lǎn yú chū qí yóu wèi huǐ。bù liàng záo ér zhèng ruì xī，gù qián xiū yǐ zū hǎi。céng xū xī yú yù yì xī，āi zhèn shí zhī bù dàng。lǎn rú huì yǐ yǎn tì xī，zhān yú jīn zhī làng làng。阽余身而危死兮，览余初其犹未悔。不量凿而正枘兮，固前修以菹醢。曾歔欷余郁邑兮，哀朕时之不当。揽茹蕙以掩涕兮，沾余襟之浪浪。
guì fū rèn yǐ chén cí xī，gěng wú jì dé cǐ zhōng zhèng。sì yù qiú yǐ jié yī xī，kè āi fēng yú shàng zhēng。cháo fā rèn yú cāng wú xī，xī yú zhì hū xiàn pǔ。yù shǎo liú cǐ líng suǒ xī，rì hū hū qí jiāng mù。跪敷衽以陈辞兮，耿吾既得此中正。驷玉虬以桀鹥兮，溘埃风余上征。朝发轫于苍梧兮，夕余至乎县圃。欲少留此灵琐兮，日忽忽其将暮。
wú lìng xī hé mǐ jié xī，wàng yān zī ér wù pò。lù màn màn qí xiū yuǎn xī，wú jiāng shàng xià ér qiú suǒ。yǐn yú mǎ yú xián chí xī，zǒng yú pèi hū fú sāng。zhé ruò mù yǐ fú rì xī，liáo xiāo yáo yǐ xiāng yáng。吾令羲和弭节兮，望崦嵫而勿迫。路漫漫其修远兮，吾将上下而求索。饮余马于咸池兮，总余辔乎扶桑。折若木以拂日兮，聊逍遥以相羊。
qián wàng shū shǐ xiān qū xī，hòu fēi lián shǐ bēn shǔ。luán huáng wèi yú xiān jiè xī，léi shī gào yú yǐ wèi jù。wú lìng fèng niǎo fēi téng xī，jì zhī yǐ rì yè。piāo fēng tún qí xiāng lí xī，shuài yún ní ér lái yù。前望舒使先驱兮，后飞廉使奔属。鸾皇为余先戒兮，雷师告余以未具。吾令凤鸟飞腾兮，继之以日夜。飘风屯其相离兮，帅云霓而来御。
fēn zǒng zǒng qí lí hé xī，bān lù lí qí shàng xià。wú lìng dì hūn kāi guān xī，yǐ chāng hé ér wàng yǔ。shí ài ài qí jiāng bà xī，jié yōu lán ér yán zhù。shì hùn zhuó ér bù fēn xī，hǎo bì měi ér jí dù。纷总总其离合兮，斑陆离其上下。吾令帝阍开关兮，倚阊阖而望予。时暧暧其将罢兮，结幽兰而延伫。世溷浊而不分兮，好蔽美而嫉妒。
cháo wú jiāng jì yú bái shuǐ xī，dēng láng fēng ér xiè mǎ。hū fǎn gù yǐ liú tì xī，āi gāo qiū zhī wú nǚ。kè wú yóu cǐ chūn gōng xī，zhé qióng zhī yǐ jì pèi。jí róng huá zhī wèi luò xī，xiāng xià nǚ zhī kě yí。朝吾将济于白水兮，登阆风而绁马。忽反顾以流涕兮，哀高丘之无女。溘吾游此春宫兮，折琼枝以继佩。及荣华之未落兮，相下女之可诒。
wú lìng fēng lóng chéng yún xī，qiú fú fēi zhī suǒ zài。jiě pèi rǎng yǐ jié yán xī，wú lìng jiǎn xiū yǐ wéi lǐ。fēn zǒng zǒng qí lí hé xī，hū wěi huà qí nán qiān。xī guī cì yú qióng shí xī，cháo zhuó fā hū wěi pán。吾令丰隆乘云兮，求宓妃之所在。解佩纕以结言兮，吾令謇修以为理。纷总总其离合兮，忽纬繣其难迁。夕归次于穷石兮，朝濯发乎洧盘。
bǎo jué měi yǐ jiāo ào xī，rì kāng yú yǐ yín yóu。suī xìn měi ér wú lǐ xī，lái wéi qì ér gǎi qiú。lǎn xiāng guān yú sì jí xī，zhōu liú hū tiān yú nǎi xià。wàng yáo tái zhī yǎn jiǎn xī，jiàn yǒu sōng zhī yì nǚ。保厥美以骄傲兮，日康娱以淫游。虽信美而无礼兮，来违弃而改求。览相观于四极兮，周流乎天余乃下。望瑶台之偃蹇兮，见有娀之佚女。
wú lìng zhèn wèi méi xī，zhèn gào yú yǐ bù hǎo。xióng jiū zhī míng shì xī，yú yóu è qí tiāo qiǎo。xīn yóu yù ér hú yí xī，yù zì shì ér bù kě。fèng huáng jì shòu yí xī，kǒng gāo xīn zhī xiān wǒ。吾令鸩为媒兮，鸩告余以不好。雄鸠之鸣逝兮，余犹恶其佻巧。心犹豫而狐疑兮，欲自适而不可。凤皇既受诒兮，恐高辛之先我。
yù yuǎn jí ér wú suǒ zhǐ xī，liáo fú yóu yǐ xiāo yáo。jí shào kāng zhī wèi jiā xī，liú yǒu yú zhī èr yáo。lǐ ruò ér méi zhuō xī，kǒng dǎo yán zhī bù gù。shì hùn zhuó ér jí xián xī，hǎo bì měi ér chēng è。欲远集而无所止兮，聊浮游以逍遥。及少康之未家兮，留有虞之二姚。理弱而媒拙兮，恐导言之不固。世溷浊而嫉贤兮，好蔽美而称恶。
guī zhōng jì yǐ suì yuǎn xī，zhé wáng yòu bù wù。huái zhèn qíng ér bù fā xī，yú yān néng rěn ér yǔ cǐ zhōng gǔ？suǒ qióng máo yǐ tíng tuán xī，mìng líng fēn wèi yú zhàn zhī。闺中既以邃远兮，哲王又不寤。怀朕情而不发兮，余焉能忍而与此终古？索琼茅以筳篿兮，命灵氛为余占之。
yuē: liǎng měi qí bì hé xī，shú xìn xiū ér mù zhī？sī jiǔ zhōu zhī bó dà xī，qǐ wéi shì qí yǒu nǚ？yuē：miǎn yuǎn shì ér wú hú yí xī，shú qiú měi ér shì nǚ？hé suǒ dú wú fāng cǎo xī，ěr hé huái hū gù yǔ？曰：两美其必合兮，孰信修而慕之？思九州之博大兮，岂惟是其有女？曰：勉远逝而无狐疑兮，孰求美而释女？何所独无芳草兮，尔何怀乎故宇？
